Jedan od najproduktivnijih i najzna�ajnijih srpskih dramskih pisaca XX veka, Aleksandar Popovi� osta�e trajno zabele�en u na�oj istoriji knji�evnosti kao nekonvencionalni pozori�ni stvaralac, buntovnog duha, uvek kriti�ki nastrojen prema istorijsko-politi�ko-dru�tvenom kontekstu vremena u kojem je �iveo. Njegove dramske tekstove knji�evna kritika naj�e��e deli na dva perioda. Drame iz prve stvarala�ke faze obele�avaju istra�ivanje forme, preispitivanje �anrova, �esto odbacivanje psiholo�ke individualizacije likova, jezi�ka ekvilibristika i zanemarivanje pri�e. Tekstovi iz drugog perioda, koji nastaju nakon Popovi�evog boravka u Americi i rad? u trupi Elen Stjuart krajem sedamdesetih godina dvadesetog veka, karakteristi�ni su po svedenijem jezi�kom izrazu, uspostavljenim uzro�no-posledi�nim vezama, razvijenoj dramskoj pri�i i precizno izgra�enom motivacijskom obrascu. U �anrovskom smislu uobi�ajilo se da Popovi�eve komade, u dosluhu sa �estom odrednicom zastupljenom u podnaslovima njegovih dela, ozna�avamo, u naj�irem mogu�em tuma�enju, kao farse. Me�utim, stvari su bitno druga�ije u scenskim bajkama odnosno dramama namenjenim prevashodno de�joj recepciji, koje je, bez obzira na to kada su nastale, te�ko priklju�iti bilo kom od stvarala�kih perioda. Upravo su tri Popovi�eve scenske bajke, Pepeljuga, Crvenkapa i Sne�ana i sedam patuljaka, predmet analize knjige Milivoja Mla�enovi�a Scenske bajke Aleksandra Popovi�a.
Pomenute tekstove Mla�enovi� defini�e kao ironi�ne scenske bajke "nastale razgradnjom, stvarala�kim prevrednovanjem romanti�ne scenske bajke, kao kritika njene izrazite shematizovanosti", primetiv�i, pri tome, da su parodi�nost i persifla�a u dramama Aleksandra Popovi�a jedan od klju�nih momenata u razvoju srpske dramske knji�evnosti odnosno modernizaciji drame namenjene deci.
Ograni�avaju�i istra�ivanje na prou�avanje literarnih prauzora u Popovi�evim dramama za decu, Mla�enovi� ta�no odre�uje mesto ovog autora u poeti�koj, �anrovskoj i stilskoj heterogenosti knji�evno-istorijske epohe druge polovine dvadesetog veka. Ovaj ozbiljan poduhvat zahtevao je, naravno, poseban metodolo�ki pristup i inkorporiranje �itavog niza teorijskih postavki koje se odnose na problem �anrova, arhetipskih matrica, problematizovanje postupaka dramatizacije u smislu uzajamnog pro�imanja knji�evnog prauzora i Popovi�evih drama za decu, kao i uspostavljanje distinkcije izme�u humora, ironije i parodije u Pepeljugi, Crvenkapi i Sne�ani i sedam patuljaka. U poglavlju posve�enom inovacijskim svojstvima scenskih bajki, govore�i o metodu inoviranja bajke, Mla�enovi�, izme�u ostalog, zaklju�uje da: "Pisac prenosi osnovnu okosnicu bajke i njenu moralnu pouku (ideju), ali potpuno autonomno postupa unutar preuzetih elemenata prauzora izgra�uju�i nove likove i pro�iruje pri�u novim situacijama... Re�ju, pisac preuzima samo glavni motiv, nukleus pri�e, a sve ostalo je originalna nadgradnja prauzora".
Ne�to kra�i, ali ne manje zna�ajan drugi deo knjige Scenske bajke Aleksandra Popovi�a, donosi analizu govornih �inova i dramskih situacija, s posebnim osvrtom na funkciju i karakteristike dramskog govora, primene aktancijalnog modela analize na primeru Pepeljuge odnosno didaskalija u Popovi�evim dramama za decu. Mla�enovi� isti�e da "didaskalije odre�uju kontekst komunikacije, defini�u pragmatiku, �to �e re�i, konkretne uslove ostvarivanja na�ela izrazivosti". Osobenost i bogatstvo nekonvencionalnog jezi�kog izraza Aleksandra Popovi�a nesumnjivo doprinose "literarnoj egzotici" njegovih drama za decu �to je, sasvim sigurno, bio jedan od inspirativnih pokreta�a za Mla�enovi�evo temeljno prou�avanje, u dosada�njoj kriti�arsko-teatrolo�koj misli, nedovoljno zastupljene oblasti dramske knji�evnosti.